به نام حضرت دوست...
سلام خدا جون ! نمی دونم چه
رمز و رازیه که ما آدم ها درست وقتی خیلی بهت نیاز داریم ، برامون بزرگ میشی، به
اندازه ی نیازمون بزرگ میشی .... حضورتو حس میکنیم .... اون موقع یه جور دیگه
میگیم الله اکبر .... اما همین که نعمتی به ما میدی و لطفی بهمون می کنی ، انگار
یادمون میره که هستی ... سرمست از موهبتی که بهمون عطا شده ، سرگرم دنیا و لذت هاش
میشیم و باز یادمون میره که تو از رگ گردن هم به ما نزدیک تری .... که تو ، توی غم
یا شادی ،بدون انتظار پاسخی ، همیشه کنار
ما هستی و این ما هستیم که گاهی لابه لای روزمرگی هامون ، اسم تو رو گم میکنیم
....
خدای خوبم .... اگه توی این
مدت که از شعبان گذشته ، گناهان ما رو از سر رحمت و لطفت خودت نبخشیدی ، توی این
چند روز باقی مونده ، نگاه پر از مهر و مغفرتت رو از ما دریغ نکن ... تا پاک تر از
همیشه ، برای اومدن به مهمونی بزرگت آماده بشیم .....
خدایا .... یادمون بده بندگی
کنیم ... عاشقی کنیم ....
اللهم
صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
یاعلی
و التماس دعا
